Para sa sabong , nagpasa ang mga awtoridad ng Pilipinas ng panukalang batas para opisyal na palawigin ang mga galamay ng buwis sa industriya ng sabong.
Sa Pilipinas, ang sigasig para sa larong ito sa buong bansa ay hindi bababa sa tradisyonal na mga laro sa pagsusugal tulad ng roulette at baccarat.
Kaya ngayon, kakausapin ka ng editor tungkol sa daan-daang taon ng “sabong”,
ang labanang “manok” sa Pilipinas.
Kasaysayan ng Sabong
Matagal pa raw bago dinala ng mga Kastila ang Katolisismo sa Pilipinas,
dalawang sanay na tandang ang nag-away sa lokal na baybayin.
Sinasabing nang dumating ang Portuguese explorer na si Ferdinand Magellan sa baybayin ng Pilipinas,
isa na itong kagila-gilalas na eksena ng labanan ng manok.
Inilarawan ng iskolar na Italyano na si Antonio Pigafetta ang eksena sa kanyang salaysay tungkol sa pagdating ng armada ng mga Espanyol sa “Polaoan” (kilala ngayon bilang Palawan):
“Ang mga tao rito ay may malalaki at napaka-masunurin na mga tandang,
na hindi kinakain, ngunit sinasamba ng mga tagaroon. Kung minsan,
ginagawa nilang mag-away ang mga tandang na ito,
at lahat ay tumaya ng tiyak na halaga sa tandang. taya, at kung ang tandang ay nanalo,
ang premyo ay napupunta sa may-ari ng tandang.” (Jocano, The Philippines at the Spanish Contact, p. 80.)
Hanggang ngayon, may kulto pa rin ang sabong sa bansang ito.
Kung tutuusin, mas marami ang sabong dito kaysa sa mga simbahan,
sabi ng ilan sa mga sangkot sa “movement” na ito.
Kaya paano pinalalaki at sinasanay ng mga Pilipino ang kanilang mga panlabang manok?
Ang mga hindi mayayamang Pilipino sa ekonomiya ay pipili ng kanilang mga
gamecock mula sa karaniwan at abot-kayang lokal na manok.
Ang mga nangungunang gamecock ay nakikilala sa pamamagitan ng mga bloodline.
Kung mayroon kang sapat na puhunan, kailangan mong mag-import ng “three-piece suit” mula sa Estados Unidos,
kabilang ang isang panlabang manok at dalawang inahing manok. Ang presyo ng isang “three-piece suit”
ay minsan kasing taas ng $1,000 hanggang $25,000. Ang kanilang karaniwang pangalan ay “Texas-Rooster”.
Ano sa tingin mo ang isang malakas na panlaban na titi?
Ang “Texas roosters” ay hindi eksakto ang magandang hitsura, ngunit sila ay binuo sa laki — sapat na
malakas upang magkaroon ng magandang stamina sa isang laban.
Nauunawaan na ang lakas ng pag-atake ng mga imported na manok na ito ay maaaring umabot ng higit
sa apat na beses kaysa sa mga lokal na tandang.
Karamihan sa mga fighting cocks sa Pilipinas ay pinalaki sa Negros Island.
Ang eksena dito ay para sa mga nangungunang breeder na may domestic financial power,
kabilang ang mga pulitiko, o hindi bababa sa mga kamag-anak ng mga kilalang Pilipinong politiko.
Ang pag-aanak at pagbebenta ay mapanganib.
Ang mga bihasa na gamecock ay hindi nagpaparami ng kanilang sarili. Tulad ng humanities,
maraming iba’t ibang opinyon kung ang genetika at pagsasanay ang mga
pangunahing salik na tumutukoy kung magtatagumpay ang isang tandang.
Paano sanayin ang isang Sabong ?
Naniniwala ang mas maraming tagapagsanay sa sabong na ang mga salik na
tumutukoy sa pagiging epektibo ng labanan ng tandang at kung maaari itong manalo sa huli,
gaya ng liksi, lakas, mga sipa na nakatutok, at paglipad sa matataas na lugar,
ay nakasalalay lahat sa mga gene at pag-aanak ng tandang.
Sa katunayan, maaari lamang mapabuti ng pagsasanay ang mga partikular na istilo ng pakikipaglaban.
Ang isang mahusay na tagapagsanay sa sabong ay palaging nagsasalita tungkol sa kung
paano siya nagsasanay sa bukid upang sa wakas ay makamit niya ang mga kahanga-hangang resulta.
Karaniwan, pagkatapos bumili ng mga breeder,
ang mga breeder ay nangangailangan ng halos dalawang taon upang sanayin ang mga biniling
manok na ito mula sa “maliit na sisiw” (mas mababa sa isang taon) hanggang sa
“mga manok na lumalaban” (sa loob ng dalawang taon), at pagkatapos ng dalawang taon,
ang mga manok na ito ay magsisimula sa karera. landas ng “fighting roosters”.
Bago maging tunay na fighting cock, kung matutuklasan ng breeder na mahina ang mga manok na ito sa training o sparring,
para masiguro ang kalidad ng fighting cock at ang tindi ng kompetisyon, may mga breeder na papatayin ang mga mahihinang manok na iyon.
Ang sikreto ng isang Sabong panlaban na titi ay nasa kung ano ang makakain?
Tungkol sa feed, ang bawat breeder ay may sariling “lihim” na nutritional menu.
Pinapakain ng mga mahihirap na Pilipino ang kanilang mga tandang ng sirang kanin, gulay at lumang tinapay.
Pinipili ng mas mayayamang tao ang iba’t ibang uri ng butil, gatas,
keso o mansanas, at mga additives sa pagkain tulad ng mga bitamina, mineral,
electrolyte, at kahit amphetamine (isang central nervous system stimulant).
Karaniwang kailangan din ang pagbabakuna ng mga tandang.
Sinasabi rin na ang maingay na kapaligiran ay susi din sa pagpaparami ng mga gamecock,
at ang mga tandang ay kailangang panatilihing malapit sa kalye upang masanay sila sa ingay na dulot ng labanan.
Pagkalipas ng anim na buwan, dumating ang unang “malaking pagsubok”,
at susubok ang breeder ng kakayahan sa pakikipaglaban sa tulong ng isa pang tandang.
Dahil sa posibilidad na humina ang lakas ng pakikipaglaban,
ang mga tandang ay hindi pinapayagang makipag-asawa sa mga inahin sa loob ng isang panahon bago ang kompetisyon.
Bilang karagdagan, bago ang isang labanan,
mayroong isang hanay ng mga mandatoryong pamamaraan upang inisin o pasiglahin ang mga gamecock na lumaban nang mas masigla,
tulad ng pag-iingat sa mga gamecock sa madilim na kulungan, pag-ihip ng soot sa mga mata ng manok, at pagpupuno ng mga sili sa anus .
Pinakatanyag na Lugar para sa Sabong
Ang isang bayan o bar sa Pilipinas ay karaniwang may tatlong palatandaan: isang simbahan, isang city hall, at isang sabong.
Ang pagsisimula ng “labanan” ay makikilala sa pamamagitan ng maliit na pulang bandila sa pasukan o ang mga sigaw ng mga manonood na naroroon.
Sa maliliit na nayon, ang sabong ay kadalasang ginagawa sa mga araw ng pagdiriwang, at sa mga bayan, kadalasan ay pagkatapos ng misa ng Linggo,
kaya’t may kasabihan: “Ang Linggo ay araw din ng sabong”. Sa Maynila, araw-araw may sabong.
Nitong nakaraang taon, mayroon nang 20 sabong sa Manila area kung saan araw-araw na nag-aaway. Ang pinakasikat ay ang mga sumusunod:
1. The Roligon Mega Cockpit, Roligon Compound, 505 Quirino Ave, Parañaque
2. Araneta Coliseum (scheduled cock derby), General Roxas Ave, Cubao, Quezon City
3. Pasay Cockpit, 168 Antonio Arnaiz Avenue, Pasay
4. Delmonte Cockpit, Banana Road, Potrero, Malabon
5. Texas Cockpit, Sumulong Highway, Antipolo
6. La Loma Cockpit, 8 Calavite Street Cor. Blumentritt Street, Paang Bundok , 1114 Quezon City
Makakahanap ka ng mga laban dito na tumatagal ng ilang araw at nag-aalok din ng mga premyong cash na hanggang 1 milyong piso!
Ang mga may-ari ng fighting cock ay kailangang magdeposito ng malaking entry fee para sa bawat laro,
at ang mga panalong puntos ay naitala sa libro upang sila ay ma-convert sa mataas na premyong pera sa huli. At ang mga upuan sa arena ay hindi libre.
Sa katunayan, ang presyo ng tiket para sa mga upuan ng madla sa harap ay maaaring kasing taas ng sampung dolyar.